Czytelnia

O. Jacek Gniadek SVD pracował jako wolontariusz Jezuickiej Służby Uchodźcom (JRS) w Liberii w latach 2004-05. Dzisiaj jest dyrektorem Werbistowskiego Centrum Migranta Fu Shenfu i swoim doświadczeniem dzieli się z innymi.

W Liberii pracował w obozach dla wewnętrznych przesiedleńców. Trzynaście lat temu w Przewodniku Katolickim w artykule „Niewidzialni” pisał: „Osoby „wewnętrznie” przesiedlone pozostawiły swoje domy dla tych samych przyczyn, co uchodźcy, ale ponieważ nie przekroczyły granic swoich krajów, nie są uważane za uchodźców zgodnie z Konwencją Genewską z 1951 r.

W Polsce jest kilka strzeżonych ośrodków dla cudzoziemców. Przebywają w nim nielegalni imigranci, którzy zostali złapani na przekroczeniu zielonej granicy lub zostali złapani na terytorium naszego kraju bez wymaganych dokumentów. To wystarczy, by ekonomicznych imigrantów osadzić w areszcie i deportować. Zastanówmy się, jak zachowałby się właściciel restauracji, na którego prywatny teren dostałby się nielegalny Wietnamczyk. Po złapaniu intruza i stwierdzeniu, że wkroczył tu nie jako uzbrojony bandyta, właściciel zapytałby go, dlaczego wszedł na jego posesję.

Społeczeństwa najbardziej zaawansowane gospodarczo rozwijają w swoim łonie skłonność do pogłębionego indywidualizmu, która w połączeniu z mentalnością utylitarną i pomnożona przez sieć medialną wytwarza „globalizację obojętności” - pisze papież Franciszek w Orędziu na 10. Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy. - W tym scenariuszu migranci, uchodźcy, przesiedleńcy i ofiary handlu ludźmi stali się symbolami wykluczenia, ponieważ oprócz trudności, jakie pociąga za sobą sam ich stan, często są obciążani osądem negatywnym, traktującym ich jako przyczynę bolączek społecznych.

W przeszłości Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy obchodzony był w Kościele katolickim w drugą niedzielę stycznia. Od tego roku obchodzony będzie w ostatnią niedzielę września (29 września 2019). Oto pełny tekst Orędzia.

Czasami zastanawiam się czy uczenie obcokrajowców języka polskiego jest właściwym zadaniem dla kapłana. Czy przypadkiem nie tracę czasu, który mógłbym przeznaczyć na pracę duszpasterską. Przecież w Warszawie są centra językowe – można by ich tam odsyłać. Języka w naszym Centrum Migranta mogą również uczyć wolontariusze – nie muszę się osobiście angażować. To pytania i wątpliwości, które powstają w mojej głowie. Nie wszystko jest jasne i klarowne. To pobudza do szukania nowych dróg, ulepszania tego, co już funkcjonuje. 

Teologiczno-moralna analiza zjawiska migracji wymaga przebadania ludzkiego działania w sferze ekonomicznej, gdyż poziom wolności gospodarczej jest jednym z głównych czynników, który ma istotny wpływa na zmianę miejsca zamieszkania. W tym celu będziemy korzystać z dorobku szkoły austriackiej ekonomii, gdyż jako jedyna odrzuca matematyzację ekonomii i sztuczne modele ekonomii neoklasycznej, które redukują człowieka do bezosobowego elementu wielkiego społecznego systemu. 

Drodzy Bracia i Siostry! (...) „Przybysza, osiadłego wśród was, będziecie uważać za tubylca. Będziesz go miłował jak siebie samego, bo i wy byliście przybyszami w ziemi egipskiej. Ja jestem Pan, Bóg wasz!” (Kpł 19,34).

W pierwszych latach mojego pontyfikatu wielokrotnie wyrażałem szczególny niepokój z powodu smutnej sytuacji wielu imigrantów i uchodźców uciekających od wojny, prześladowań, klęsk żywiołowych i ubóstwa. Jest to niewątpliwie „znak czasów”, który starałem się odczytać, prosząc o światło Ducha Świętego począwszy od mojej wizyty na Lampedusie 8 lipca 2013 roku. Ustanawiając nową Dykasterię ds. Integralnego Rozwoju Ludzkiego chciałem, aby szczególna sekcja, umieszczona tymczasowo pod moim bezpośrednim kierownictwem, wyrażała troskę Kościoła wobec imigrantów, osób przesiedlonych, uchodźców i ofiar handlu ludźmi.